Door ex-voorzitter Ed Korff
Zomerpret?
Zo’n 12 jaar heeft onze zomer in het teken van de speelweek gestaan. Als we in Frankrijk reden en we zagen een stapel pallets dan zagen we de hutten, opgetrokken uit pallets al weer voor ons. Pallets, pallets en nog eens pallets. Hadden we er wel genoeg? Hadden we er niet veel te veel? Bij het kampvuur zongen we de “palletblues”. Hoe kwamen we er weer vanaf? Jaren lang mochten ze niet meer verbrand worden en waren we blij als een boer z’n sloot wilde dempen. Daar zijn pallets bij uitstek geschikt voor. Toint (Schreurs) en ik hebben eens een hele dag pallets in een sloot gegooid. Tot we dachten is dit onze invulling van de speelweek? Zomerpret…
Karton
De grote kinderen hutten van hout, de kleintjes van karton. Pianodozen vormden de grondstof. Maar ja, wel slecht bestand tegen regen, dagenlang regen. Het gras was veranderd in blubber, vooral het stukje voor de brug. De ingestorte kartonnen hutten kwamen goed van pas als bodembedekker. De bonte avond, de ouders, zo ook de vader van jongetje Winkelman, Dick, kwamen de hutten bewonderen. Jongetje Winkelman (ik ben z’n naam even kwijt) wees op de kartonnen smurrie op de grond en zei trots, kijk pap, dit is mijn hut…
De speelweek en het geloof
Eens hadden we als thema “Magie & Mysterie” bedacht. Een wervelend stukje in de Nieuwsbrug over heksen tovenaars, trollen enz. Oei Oei, een verontrust, in de haast opgericht comité kwam langs om te vertellen dat dat echt niet kon. Wij kenden de gevaren niet van geesten en boze machten. Waarzegsters op het trapveldje? Nou vooruit, maar dan wel herkenbaar voor iedereen, zodat een ieder wist dat het niet serieus was. Ook dit werd in de minne geschikt.
Steigerpijpen
Elk jaar bouwden we een podium. Dit onder leiding van een min of meer vaste bouwcommissie. Een tekening. Een plan? Ja dat was wel een goed idee. Volgend jaar misschien. Het was natuurlijk veel creatiever om elk jaar het wiel weer uit te vinden.
En om het podium steeds professioneler te laten ogen: Een dak, zijwanden, een decor, lampen, geluidsinstallatie. Eén keer ging het bijna mis. Op de plek waar 5 minuten daarvoor nog mensen liepen viel een steigerpijp van 6 meter met een klap op de grond. Voor mij de ergste gebeurtenis in 10 jaar.
China
De leukste, of in ieder geval de meest aparte speelweek die ik heb meegemaakt. Een grote groep Chinezen die tijdens de week drakendansen uitvoeren, les gaven in Chinese letters maken, en Kungfu workshop enz. Tussen de middag bleven ze bij ons in het ijsclubgebouw. Wij trakteerden ze natuurlijk op Chinees… In dat jaar wonnen we ook de prijs voor de beste speelweek van Zuid-Holland (of zoiets). Heel apart.
Jelle & De Olympische Spelen
Als voorzitter opende ik meestal de week. Bij het thema Olympische Spelen kwam ik als marathonloper hijgend naar de poort op maandagochtend. Erg bezweet natuurlijk (een paar glazen water over me heen in het ijsclubgebouw en rennen maar, dat hele eind naar de poort. Jaren later ontmoette ik Jelle Quack, inmiddels verhuisd naar Alphen en inmiddels volwassen. Hij vertelde me dat één van z’n duidelijkste herinneringen aan de speelweek was dat hij mij zag “finishen” met een bezwete kop en dat hij zich afvroeg waar ik wel helemaal vandaan was komen rennen…
Bier
Als de kinderen naar huis waren hadden we evaluatie. Het officiële gedeelte duurde nooit zo lang. Maar daarna kwam de nazit. Een biertje, een stukje kaas, nog wat kinderen die om een vage reden nog bij het ijsclub gebouw waren. Henk Aberson die spullen kwam afleveren, de brandweer die even langs kwam, zaken regelen voor morgen. Heel gezellig altijd. We waren ook wel een soort vriendenclubje: Ed & Ellen, Toine & Maaike, Annemie & Frits, Addo & Marleen, Lucia & Jan. En nog veel meer mensen natuurlijk. Misschien het leukste moment van de dag?
Improvisatie
Misschien wel de grootste kracht van de speelweek (toen!?). Ik herinner me nog dat het zo’n noodweer was woensdag en donderdag dat alle hutten lekten. Slapen in deze onderkomens was uitgesloten. We regelden balen stro en binnen een paar uur lagen alle kinderen (op een paar na) in de grote tent. We verzonnen nog wat spelletjes, er was muziek, alle leeftijden lagen door elkaar en volgens mij was dit één van de gezelligste nachten van de speelweek. Maar ja, zoiets moet je meegemaakt hebben.
Hoek van Holland
Een dagje naar het strand met 200 kinderen. En allemaal in zee. Gevaarlijk? Jawel. Maar we hadden een driedubbele beveiliging. De kleintjes aan een groot dik touw met een hoop medewerkers. Een paar medewerkers die van het strand dit alles in de gaten hielden. En daarnaast een aantal “oude rotten” die dat alles weer in de gaten hielden. Ook de grote kinderen werden driedubbel in de gaten gehouden. En het stuk strand waar we zaten hadden we nog eens afgesloten voor anderen om het overzicht nog beter te maken. Gevaar bezworen. Alles in orde, niemand verdronken, niemand vermist. Sommige ouders vertrouwden het niet en gingen mee. Geen probleem. Jammer dat toen we terug waren we via via moesten horen dat we onverantwoord bezig waren geweest en de kinderen zomaar alleen in zee lieten. GRRR…
